نوردهی یکی از اساسی ترین اصطلاحات عکاسی است. هنگامی که عکس می گیرید، دکمه شاتر را فشار می دهید تا دیافراگم دوربین باز شود و نور به داخل جریان می یابد و باعث واکنش سنسور می شود. نوردهی مقدار نوری است که به سنسور دوربین شما می رسد و داده های بصری را در یک دوره زمانی ایجاد می کند. این بازه زمانی می تواند کسری از ثانیه یا مثلا یک ساعت باشد.
ما برای گرفتن یک عکس به دو روش می تونیم به یک نوردهی صحیح برسیم. اولین روش این است که دوربین را روی حالت دستی یا Manual قرار دهیم و با توجه به شرایط نوری محیط عملیات نور سنجی را با تنظیم کردن مثلث نوردهی (متغیر های دیافراگم، سرعت شاتر و ISO ) انجام دهیم.
امروز یکم بیشتر آموزش ببین 🙂 –> تفاوت نوردهی و نورسنجی در عکاسی
اما روش دوم این است که به دوربین اجازه دهیم با توجه به شرایط نوری محیط عملیات نوردهی و نور سنجی را به صورت خودکار انجام دهد. در این حالت تنها کاری که شما برای گرفتن یک عکس باید انجام دهید فشار دادن دکمه شاتر است.
چه موقع باید از نوردهی خودکار استفاده کنیم؟
۱. اگر با دوربین یا عناصر نوردهی آشنا نیستید.
۲. زمانی که نور مدام تغییر می کند.
۳. وقتی در حال عکاسی سریع هستید که در آن زمان برای تنظیم تنظیمات نوردهی ندارید.
نوردمعایب نوردهی خودکار
نوردهی خودکار در دوربینها اغلب عملکرد خوبی دارند اما ممکن است در شرایطی شما را با چالش مواجه کند. برای مثال ممکن است نوردهی خودکار دوربین در شرایط نوری نتواند درست نور سنجی را انجام دهد که در این صورت ممکن است عکس شما نوردهی بیش از حد Overexposure داشته باشه و اجسام داخل قاب تار شوند. و یا تصاویر با نوردهی کم ( underexposure ) رخ دهد که تاریک هستند و به سختی قابل مشاهده هستند. در این صورت، تنظیمات دستی ممکن است حتی از نوردهی خودکار بیشتر مناسب باشد.
با این حال، بسیاری از این مشکلات با پیشرفت تکنولوژی و بهبود الگوریتمهای هوش مصنوعی کاهش یافتهاند و بسیاری از دوربینهای امروزی دارای سیستمهای نوردهی خودکار بهتری هستند که بهترین تصویر را در شرایط مختلف نوری ارائه میدهند.
