حالت اولویت شاتر ( Shutter Priority Mode ) چیست و چرا اهمیت دارد؟

در چند ماه گذشته، ما به بررسی عناصر  مختلف مثلث نوردهی و نحوه خارج شدن از حالت «خودکار» در دوربین دیجیتال خود پرداختیم. ما دیافراگم، سرعت شاتر و ISO را بررسی کردیم و متوجه شدیم که هر تنظیمات چیست و تغییر آن چه تأثیری بر تصاویر شما خواهد داشت. اما اکنون که به تئوری چگونگی تأثیر تغییر این عناصر بر روی تصویر نگاه کردیم. می‌خواهم نحوه استفاده از آنها را با بررسی یکی از حالت های تصویربرداری کلیدی که بسیاری از دوربین‌های دیجیتال ارائه می‌دهند، مورد بحث قرار دهم. این قابلیت به شما کمک می کند تا از تنظیمات خودکاری که ممکن است زمان زیادی را صرف آن کنید یک قدم دور شوید. بنابراین اگر آماده هستید بیایید همه چیز را در مورد حالت اولویت  شاتر یاد بگیریم یاد آوردی: همانطور که اندازه دیافراگم خود را افزایش می دهید ، نور بیشتری به سنسور تصویر خود می دهید. در نتیجه، برای گرفتن عکسی با نوردهی خوب، به سرعت شاتر کمتری نیاز دارید. برعکس، اگر مدت زمان باز بودن شاتر خود را افزایش دهید، اندازه دیافراگم را که برای گرفتن عکسی با نوردهی خوب نیاز دارید، کاهش می دهید. حالت  اولویت شاتر در واقع حالت های نیمه دستی (یا نیمه اتوماتیک) هست که کنترلی بر تنظیمات خود به شما می دهد و همچنین اطمینان حاصل می کنند که تصویری با نوردهی خوب دارید. ببینید، حالت های نیمه خودکار مانند اولویت دیافراگم و اولویت شاتر با اجازه دادن به شما در انتخاب برخی از تنظیمات کار می کنند. سپس دوربین شما تنظیمات باقیمانده را انتخاب می کند (به منظور ایجاد یک نوردهی خوب). حالت اولویت شاتر اغلب نمادی از “Tv” یا “S” در صفحه مدرج دوربین شما دارد.

در اولویت شاتر، سرعت شاتری را انتخاب می‌کنید که می‌خواهید با آن عکس بگیرید و به دوربین اجازه می‌دهید بهترین دیافراگم را برای عکسی با نوردهی خوب انتخاب کند.

چه زمانی از حالت اولویت شاتر استفاده می کنید؟

در آموزش سرعت شاتر، در مورد اینکه چگونه تاثیر اصلی سرعت های شاتر مختلف بر نحوه ثبت حرکت در تصاویر شما صحبت کردیم. در نتیجه، بیشتر افراد زمانی که می خواهند کنترل بیشتری بر وضوح سوژه متحرک داشته باشند، به حالت اولویت شاتر تغییر می کنند. برای مثال، اگر می‌خواهید از پرنده‌ای در حال حرکت عکس بگیرید، و می‌خواهید آن را منجمد کنید تا هیچ تاری حرکتی وجود نداشته باشد، سرعت شاتر سریع را انتخاب کنید (مثلاً 1/1000 ثانیه، مانند عکس زیر). سپس دوربین شما میزان نور موجود در صحنه را در نظر می گیرد و دیافراگم مناسبی را تنظیم می کند.

اما اگر در عوض می‌خواهید از یک سوژه با مقداری تاری حرکت عکس بگیرید تا حرکت آن را نشان دهید، ممکن است سرعت شاتر آهسته‌تری مانند 1/25 ثانیه انتخاب کنید. و در نتیجه دوربین شما دیافراگم کوچکتری را انتخاب می کند. اما فراموش نکنید: همانطور که دوربین دیافراگم های مختلف را انتخاب می کند، عمق میدان در تصویر شما تغییر می کند. اگر سرعت شاتر سریعی را برای ثابت کردن شی با حرکت سریع خود انتخاب کنید، دوربین شما دیافراگم بازتری را انتخاب می کند – و عکس شما عمق میدان باریک تری خواهد داشت. توصیه نهایی من: تمرین کنید! همانطور که می بینید، اولویت شاتر به شما کنترل بیشتری روی تصاویرتان می دهند – اما عادت کردن به آنها می تواند کمی تمرین داشته باشد. بنابراین هنگام استفاده از این حالت های تصویربرداری نیمه خودکار، فقط به تنظیماتی که انتخاب می کنید فکر نکنید. همچنین مراقب تنظیماتی باشید که دوربین برای شما انتخاب می کند. من متوجه شدم که هنگام عکاسی در حالت‌های “Tv”، اغلب بهتر است عکس‌های خود را در براکت قرار دهید و تعدادی عکس از یک سوژه (در صورت داشتن زمان) در تنظیمات مختلف بگیرید. این اطمینان حاصل می کند که احتمالاً حداقل یک شات دریافت می کنید که نیازهای شما را برآورده کند. بهترین راه برای یادگیری در مورد حالت های اولویت شاتر و اولویت دیافراگم این است که دوربین خود را بگیرید، با آن بیرون بروید و آزمایش کنید. به «Tv» بروید و با تنظیمات مختلف شروع به بازی کنید (در حین حرکت عکس‌های زیادی بگیرید). به خصوص به نحوه ایجاد تغییرات دوربین برای جبران انتخاب های شما و تأثیر آن بر عکس هایی که می گیرید توجه کنید. در حالت اولویت شاتر، با سرعت شاتر سریع و آهسته بازی کنید تا ببینید چگونه بر عمق میدان عکس شما تأثیر می گذارد. اگر عکس های اولیه شما آن چیزی نیست که انتظار دارید، ناامید نشوید. برای پیچاندن سر خود در اطراف این حالت ها نیاز به تمرین است. اما به خاطر داشته باشید که وقتی به اولویت دیافراگم و اولویت شاتر تسلط دارید، کنترل خلاقانه تری روی عکس های خود خواهید داشت.