عکاسان پرتره تنظیمات نوری مختلفی را ارائه کرده اند. آنها از نور و سایه روی صورت یک مدل برای رسیدن به ظاهر و حالت خاصی استفاده می کنند.
نورپردازی اسپلیت چیست؟
نورپردازی اسپلیت یک تکنیک نورپردازی عکاسی است. منبع نوری که سوژه را روشن می کند عمود بر مدل است.
این تنظیم نیمی از صورت را روشن می کند و نیمی دیگر را سایه نگه می دارد. نور را روی صورت سوژه خود «تقسیم» می کنید.
نورپردازی قوی جانبی بر بافت پوست و جزئیات صورت تاکید می کند. کنتراست و بافت در پرتره های نورپردازی اسپلیت اغلب آنها را بسیار شدید می کند.
نورپردازی تقسیم شده برای پرتره های دراماتیک عالی است.
به عنوان مثال، اگر از یک پیرمرد گریزل با تبر روی شانه عکس می گیرید، نورپردازی تقسیم شده الگوی نورپردازی عالی خواهد بود.
نورپردازی تقسیم‌شده نیز می‌تواند عکس‌های جذاب و خیره‌کننده ایجاد کند، اما باید مراقب باشید، زیرا تمایل به برجسته‌کردن بافت‌ها و لکه‌های روی صورت سوژه‌ها دارد.
توجه داشته باشید که نورپردازی تقسیم شده یک نوع الگوی نورپردازی بسیار آسان برای ایجاد است (تنظیم استاندارد فقط شامل یک نور است)، بنابراین می توانید از خورشید غروب یا یک پنجره برای تولید نورهای تقسیم شده استفاده کنید.
به عبارت دیگر: شما مجبور نیستید در استودیوی خود محبوس بمانید.
حالا بیایید نگاهی بیندازیم به اینکه چگونه می توانید یک تنظیم نور اسپلیت عالی ایجاد کنید
نورپردازی اسپلیت یک الگوی نورپردازی پرتره کلاسیک است. دستیابی به آن نیز بسیار آسان است.
نور خود را در کنار سوژه خود قرار دهید تا مستقیماً به صورت او بتابد. شما می خواهید نور در زاویه 90 درجه نسبت به جهتی که دوربین شما رو به رو است باشد. این می تواند در سمت چپ یا راست مدل شما باشد.
اگر می توانید، بهتر است منبع نور کمی پشت سر مدل باشد.
بررسی کنید که چگونه نور روی صورت می افتد. نور یا مدل خود را حرکت دهید تا زمانی که بتوانید دقیقاً نیمی از صورت را در نور و نیمی را در سایه داشته باشید.
با نزدیک‌تر کردن نور، انتقال سایه‌های ملایم‌تری دریافت خواهید کرد که جلوه چشمگیری کمتری ارائه می‌دهند.
و با دورتر کردن نور، انتقال های سخت تری دریافت خواهید کرد که جلوه ای چشمگیرتر را ارائه می دهند.
همچنین می‌توانید با افزودن اصلاح‌کننده‌های مختلف به نور، انتقال‌ها و کنتراست روشن/تاریکی را تنظیم کنید. یک چتر عکاسی در مقایسه با سافت باکس، نور ملایم‌تری را ارائه می‌کند (و در نتیجه تغییر سایه‌های تدریجی‌تر و کنتراست کمتر) را در مقایسه با سافت‌باکس ارائه می‌دهد، که در مقایسه با یک پخش‌کننده کوچک، که در مقایسه با یک فلاش برهنه نرم‌تر خواهد بود.
نور را در چه ارتفاعی قرار دهم؟
من توصیه می کنم اینجا آزمایش کنید، اما با نور در سطح سوژه خود شروع کنید. من به طور کلی توصیه نمی‌کنم آن را پایین بیاورید (این یک نتیجه بسیار بد می‌دهد)، اما بالا بردن نور کمی بالاتر می‌تواند سایه‌ها را تغییر دهد. مراقب موهای سوژه باشید؛ اگر حجم زیادی داشته باشد، تغییر نور به سمت بالا می تواند سایه های ناخواسته ای از بالا ایجاد کند.
برای تقسیم نور مناسب، باید سوژه مستقیماً رو به جلو باشد (نسبت به زاویه 90 درجه منبع نور). این امر ضروری است، زیرا اگر سوژه به سمت نور بچرخد، در نهایت با نورپردازی رامبراند یا حتی نورپردازی حلقه ای مواجه می شوید که نسبت به الگوی نورپردازی اسپلیت که می خواهید انجام دهید، چشمگیرتر است.
اضافه کردن یک بازتابنده
هنگامی که تنظیمات اولیه خود را انجام دادید، می توانید آزادانه عکس بگیرید.
با این حال، اگر می خواهید عکس را کمی کمتر دراماتیک کنید، سعی کنید یک بازتابنده در مقابل منبع نور اضافه کنید تا نور را به سمت تاریک صورت سوژه بازتاب کند.
همچنین می توانید به جای آن یک منبع نور دوم قرار دهید که کنترل بیشتری را ارائه می دهد. با این حال، شما می خواهید مراقب باشید. نور زیاد جلوه دراماتیک را کاملاً از بین می‌برد و پرتره بسیار صاف‌تری خواهید داشت.
اضافه کردن نور پس زمینه
نور پس‌زمینه برای اکثر تنظیمات پرتره به خوبی کار می‌کند، و نورپردازی تقسیم‌شده نیز از این قاعده مستثنی نیست.
به سادگی یک نور را پشت سوژه خود قرار دهید و آن را در پس زمینه قرار دهید. یک افکت هاله ای جزئی در پشت سوژه خود خواهید داشت که به ایجاد عمق و تأکید بر طرح کلی سوژه کمک می کند.
بازتاب هاعکاسی Low Key : ایجاد تصاویر دراماتیک و احساسی - مدرسه ویژن